woensdag 30 september 2015

Bloedmaan


Natuurlijk zijn we een stuk in de nacht van zondag op maandag wakker gebleven, kwestie van die unieke bloedmaan (klik) te zien want de volgende keer dat dit gebeurt liggen we al lang onder de zoden *wink, big smile*. Zelf heb ik het professioneel materiaal niet om het deftig op de foto te krijgen, maar kom, ik heb het tenminste geprobéérd hé. En het is voor jullie misschien een welkome afwisseling tussen al die lessen door die jullie hier deze week te verteren krijgen hihi, alhoewel dit natuurlijk ook wetenschap is...

dinsdag 29 september 2015

ARTS et METIERS TIJD METEN


Tijdmeting of chronometrie is het meten van de tijd. Tijdmeting en de daarmee gepaard gaande ontwikkeling van de mechanische klokken zijn verweven met de ontwikkeling van onze huidige maatschappij; ze kunnen eigenlijk niet los van elkaar gezien worden.

Voordat het mechanische uurwerk er was, had de mens de beschikking over elementaire klokken. Naast kalenders werden gebruikt: de waterklok, de zandloper, kaarsen of olielampen (met een aantal strepen erop) en de zonnewijzer. Aan elk van deze elementaire tijdmeters kleefde een nadeel: water kan bevriezen, een zandloper moet constant in de gaten gehouden worden, kaarsen of olielampen kunnen uitgeblazen worden, en een zonnewijzer werkt alleen als er zon is.
Afgezien van de zonnewijzer konden elementaire klokken bovendien meestal alleen de duur van een gebeurtenis meten, niet op welk tijdstip de gebeurtenis plaatshad. De komst van het mechanisch uurwerk in de laatste decennia van de dertiende eeuw heeft dat probleem opgeheven.

Door de uitvinding van het echappement werd het mogelijk een mechanische klok te maken. Dit instrumentje zorgde voor een gelijkmatige verdeling van de energie van een vallend gewicht. Door de gelijkmatige verdeling was het mogelijk een raderwerk in een gelijkblijvend tempo te laten lopen. Door wie het echappement is uitgevonden is niet bekend.

Het mechanische uurwerk werd ontwikkeld in een benedictijnenklooster. Benedictus legde er de nadruk op dat de monniken altijd bezig moesten zijn. Tijd was door God gegeven, dus kostbaar, daarom moest de tijd zo goed mogelijk besteed worden. In het begin van de veertiende eeuw werd in de benedictijnenabdij in Saint Albans door Richard van Wallingford het eerste uurwerk gebouwd, waarvan nu nog bekend is hoe het er heeft uitgezien. Het was ruim drie meter breed, diep en hoog, en aan de bouw werd ruim tien jaar gewerkt. Niet alleen de tijd, ook de stand van de hemellichamen kon er op afgelezen worden.

In de kloosters en kathedralen had de tijdmeting een religieuze achtergrond, maar de verdere verspreiding van de uurwerken had te maken met meer wereldse ontwikkelingen. De besturen van de steden die in de veertiende eeuw ontstonden, wilden ook een uurwerk voor hun stad, omdat het als een prestigeobject werd gezien. Rondtrekkende uurwerkmakers werden ingehuurd om uurwerken te bouwen, met als resultaat dat tegen 1400 elke stad een klok had.

Met de verspreiding van het uurwerk vond een hervorming plaats die belangrijk was voor de omgang met tijd en het belang van klokken. Voordat er mechanische uurwerken bestonden, werd de dag ingedeeld in twaalf gelijke delen. Omdat de lengte van de dagen per seizoen verschilt, varieerden dus ook de uren. Doordat in steeds meer steden een uurwerk in de toren hing, werd de dag ingedeeld in twaalf gelijke uren. Dat bevorderde op zijn beurt weer de groei van het aantal uurwerken, omdat een belangrijke belemmering weggenomen was.

Door de introductie van de atoomklok in 1955 kon men de internationale atoomtijd (TAI) invoeren. De seconde werd niet langer gedefinieerd als een vast gedeelte van de dag, maar op de overgang tussen de twee hyperfijn energieniveaus van de grondtoestand van een 133cesiumatoom in rust bij een temperatuur van 0 K. TAI loopt niet gelijk met UT en daarom werd UTC ingevoerd. UTC corrigeert men regelmatig om deze binnen een seconde verschil met UT1 te houden. UTC en TAI lopen dus steeds verder uit elkaar.
(Wikipedia)

In het Musée des Arts et Métiers konden we enkele mooie voorbeelden van dergelijke, merkwaardige toestellen bewonderen én fotograferen, klik daarvoor maar hier. En wees gerust jongens en meisjes, beste leerlingen hihi, morgen schort ik de les even op voor iets heel anders!

maandag 28 september 2015

ARTS et METIERS PLAATS METEN


De eerste zaal die we in het Musée des Arts et Métiers uitgebreid (klik) fotografeerden was dat van de plaatsbepaling. Daaronder verstaat men de kunst om vast te stellen op welke plaats (op aarde, in de lucht, in de ruimte, enz.) men zich (ongeveer of precies) bevindt, en de wijze waarop deze plaats wordt aangeduid.Bij de klassieke werkwijze werden er hoeken gemeten, en het is dan ook niet verwonderlijk dat de plaats werd aangeduid als een hoek in graden, onderverdeeld in minuten en seconden. In dit systeem ligt de noordpool op 90° noorderbreedte, de zuidpool op 90° zuiderbreedte, en de evenaar op 0°.

Als referentiemeridiaan, de nulmeridiaan (lengtecirkel), heeft men thans internationaal gekozen voor een meridiaan los van die door de sterrenwacht te Greenwich, maar gebaseerd op een internationaal geodetisch datum. Als voorbeeld van de notering: Amsterdam ligt op 52° 22' 30" noorderbreedte en 4° 54' 30" oosterlengte. De benamingen 'minuut' en 'seconde' kunnen in deze context enige verwarring geven. Een booggraad is in minuten en seconden verdeeld, maar een uur ook. Een uur komt overeen met 15 lengtegraden en een minuut (1/60 uur) dus met 15 boogminuten. Culmineert de zon een minuut later dan in Greenwich, dan bevindt men zich op 15 minuten westerlengte.

Niet altijd werd de meridiaan van Greenwich als nulmeridiaan gekozen. Dat gebeurde pas op de Internationale Meridiaanconferentie in Washington in 1884. Veel zeelui kozen hun eigen hoofdstad en vooral de meridiaan van Parijs is vaak in gebruik geweest, maar ook Italië had zijn eigen nulmeridiaan, die door de kathedraal van Bologna loopt. 

In de oudheid stelde Ptolemeus de nulreferentie voorbij het uiterste westen van het in die tijd bekende gebied, langs de Fortunatae Insulae. Op deze "gezegende eilanden", waarvoor er in de loop der tijden velen als kandidaat zijn aangewezen, zou het paradijs gelegen zijn. In het algemeen wordt aangenomen dat er het Canarische eiland Ferro mee bedoeld werd en op vele wereldkaarten uit de 15e, 16e en 17e eeuw staat de lijn van Ptolemaeus dan ook vermeld als de meridiaan van Ferro.

De moderne technieken geven de plaats niet in booggraden, en bovendien maakt de elektronica het gemakkelijk een plaatsaanduiding om te rekenen. Om die reden wordt er tegenwoordig liever gekozen voor een plaatsaanduiding op een rechthoekig netwerk van kilometers. Op veel stafkaarten kan men dan ook, naast het klassieke gradennetwerk, ook een modern kilometernetwerk vinden. GPS-apparatuur kan vaak worden ingesteld om de plaats met een netwerk naar keuze aan te geven.
Bij deze netwerken kiest men het nulpunt ergens in het zuidwesten. De coördinaten (oostwaarde en noordwaarde) zijn dus altijd positief.
(Wikipedia)

Enkele toestellen die daarvoor dienden kan je hier (klik) bekijken. En maak er daarna een mooie week van... leerrijk ook als je hier voorbij blijft komen hihi.

zondag 27 september 2015

Zondag: bij-tank-dag


Moet dit nog wel een tank voorstellen? Het is vermoedelijk een door een nijvere Rus samen gelast (of is het geflanst?) ongewoon metalen fantasiemodelletje uit de jaren 1920. De Russische Tsaar had destijds wel een merkwaardige ‘tank’ laten ontwerpen (zie foto: een nagebouwd, nooit in productie gebracht prototype uit 1915) - dus met een beetje (veel?) goede wil kan dit ervoor doorgaan... Dit hebbedingetje kan om zijn gewicht wel goed als ‘presse-papier’ worden gebruikt...
(verzameling Guido Deseijn aka Leflamand)

zaterdag 26 september 2015

ARTS et METIERS INGANG


Nog even het hoekje om en we gaan er naar binnen (klik)... het Musée des Arts et Métiers (klik) wacht op ons! Maar dat zal pas voor maandag zijn, want morgen komt onze Leflamand hier weer maar eens pronken met een nieuwe aanwinst uit zijn collectie tankjes *wink, big smile*.
Fijn weekend allemaal!

vrijdag 25 september 2015

ARTS et METIERS EXTERIEUR


Hopelijk heb ik jullie gisteren niet te veel afgeschrikt met die geeuw van dat hondje hihi, en zitten jullie er klaar voor eens iets heel anders dan de Eiffeltoren, Notre Dame, Arc de Triomphe, Sacre Coeur, Montmartre of de Moulin Rouge... al die afgezaagde toeristen plekjes zoals Morgaine (klik) het zo leuk uitdrukte te gaan bekijken. 
Wij trekken het Museé des Arts et Métiers in de volgende dagen, wat zeg ik? Wéken, want daar (klik) brachten we het grootse deel van onze dagtrip in door, zoveel is er te beleven! Maar wees gerust lieve webbies, van tijd tot tijd las ik er tussendoor wel zo nu en dan een ander onderwerp in, zodat jullie bij de les zullen blijven *wink, big smile*.

donderdag 24 september 2015

Gàààààààààp...


Tot nu toe kunnen de foto's van Parijs julie misschien bevallen zijn, maar... zullen jullie niet hard gaan gapen net zoals dit leuk hondje als ik aan die van het museum dat we bezochten maakten?
Nou ja, ik merk het wel als hier een pak van mijn webbies af zouden haken, ze tónen doe ik toch...
*wink, big smile*

woensdag 23 september 2015

Parijs: Quartier Saint Vincent de Paul + Gare du Nord


Het Quartier Saint-Vincent-de-Paul is genoemd naar Vincent de Paul die op hete Hof Saint-Lazare de orde onderbracht welke hij had gesticht. 
Het eerste station 'Paris-Nord' (Parijs-Noord) werd gebouwd in opdracht van de Chemin de Fer du Nord. Het werd op 14 juni 1846 geopend, tegelijk met de ingebruikname van de spoorlijn Parijs–Amiens–Rijsel van deze spoorwegmaatschappij. Al snel bleek het station te klein. Het werd in 1860 gesloopt om ruimte te maken voor het huidige station. De originele voorgevel werd verplaatst naar het station Lille Flandres in Rijsel.
Aan het nieuwe station, een ontwerp van architect Jacques Hittorff, werd gebouwd tussen mei 1861 en december 1865, maar het station werd al geopend in 1864. De rijkelijk geornamenteerde façade werd ontworpen rond een triomfboog met 23 standbeelden voor alle 23 steden die de Chemin de Fer du Nord bediende. De negen grootste standbeelden stellen de internationale bestemmingen voor ((Parijs), Londen, Wenen, Berlijn, Keulen, Brussel, Warschau, Amsterdam en Frankfurt, de meer bescheiden standbeelden staan voor de nationale bestemmingen.
Ook het nieuwe station bleek al snel te klein. Nadat in 1884 al vijf extra sporen waren toegevoegd, werd in 1889 het interieur geheel vernieuwd en werd aan de oostzijde een deel aangebouwd voor de lijnen naar Parijse voorsteden. 
Tussen de jaren dertig en zestig werd het station verder uitgebreid.
Vanaf 1906 beschikt het station over metrostation Gare du Nord. Aanvankelijk alleen voor lijn 4 naar het zuiden van Parijs, en vanaf 1908 ook voor lijn 5 die een verbinding geeft met Gare de l'Est en Gare de Lyon. Metrostation La Chapelle van lijn 2 is door een ondergrondse tunnel met het station verbonden. Er is ook een ondergrondse verbinding met station Magenta van de RER E. Verder is in de toekomst nog een ondergrondse verbinding met het nabijgelegen Gare de l'Est voorzien.
Een reportage van het kwartier en het station kan je hier bekijken.

En in dit station kwamen we 's morgens toe met de Thalys en vertrokken er 's avonds terug mee naar huis. Maar wees gerust jongens en meisjes, over de uitstap ben ik nog niet uitgepraat, we moeten samen nog het hele Musée des Arts et Métiers gaan bekijken...

dinsdag 22 september 2015

Parijs: Passage Verdeau 1847 + Folies Bergère


De Passage Verdeau is een lichte en luchtige passage in het verlengde van de Passage Jouffroy, genoemd naar een lid van de Société du Passage Jouffroy. Ze is gebouwd door dezelfde architect als de Passage Jouffroy en heeft zijn uiterlijk sinds de bouw bijna helemaal behouden met een mooi hoog glazen dak en neoklassieke versieringen. Bij beide uitgangen hangt een klok.
De passage heeft altijd geprofiteerd van de nabijheid van veilinghuis Maison Drouot dat hier sinds 1849 vlakbij gevestigd is. Veel verzamelaars lopen na een veiling de Passage Verdeau in om naar oude boeken te zoeken, of camera’s en meubels. En wij maakten er foto's (klik) natuurlijk!
Wat de Folies Bergère is moet ik niemand uitleggen zeker? *wink, big smile*

maandag 21 september 2015

Parijs: Passage Jouffroy 1845-1846


Hoewel ik de indruk heb dat de foto's van Parijs niet echt in de smaak schijnen te vallen aan het aantal reacties (klik) te zien (en dat terwijl er indertijd om werd gezààgd) ga ik er toch mee door. Dus weer maar eens een winkelgalerij...

De Passage Jouffroy is de eerste passage die helemaal uit glas en ijzer is opgetrokken en ook de eerste met vloerverwarming. Ze heeft een L-vorm en gaat na de rue de la Grange Batelière over in de Passage Verdeau. Het wassenbeeldenmuseum Grévin is hier sinds 1882 gevestigd met 300 wassen beelden. Er zijn antiquariaten te vinden en een winkel voor wandelstokken, een voor poppenhuizen, een voor sieraden en een filmboekhandel.Zien? Hier klikken...
En voor daarna: een heel fijne week gewenst webbies!

zondag 20 september 2015

Zondag: bij-tank-dag


Na de Eerste Wereldoorlog bleef de lichte Franse Renault FT17 tank wegens zijn succes op het slagveld als enige model in dienst en werd verder ‘verbeterd’. De loggere en weinig efficiënte Engelse Mark-tanks raakten in de vergetelheid (zijn verschroot of hoogstens als schietschijf gebruikt bij opleidingen). Ook de andere Franse types, St. Chamond, Schneider en zelfs de nieuwere zware B1-2C, werden afgeschreven. De FT17 werd standaard, zowel in Frankrijk (Mailly, Sissone, Valdahon, Coëtquidan e.a.), België (Leopoldsburg-Beverlo - zie foto’s, jaren 1920 en afgedankt jaren 1950), als in de Verenigde Staten (Fort Knox, Fort Meade, Grant e.a.), als oefentank in de militaire opleidingskampen ingezet. 

Ontelbare rekruten maakten in de jaren 1920 en 1930 wel kennis met de Renaults en evenveel postkaarten met afbeeldingen van deze tank zijn naar familie, vrienden en vooral liefjes verstuurd. Ook als memorabilia (inktstellen, reünie-souvenirs enz.) in goedkope metaallegeringen, en als kinderspeelgoed in alle mogelijke varianten, bleven zij in het collectief geheugen doorleven. Maar net als massa’s ander kinderspeelgoed overleefde ook de tank de Tweede Wereldoorlog niet. Dit exemplaar geïnspireerd op de FT17 is misschien één van de laatsten...
(verzameling Guido Deseijn aka Leflamand)


zaterdag 19 september 2015

Parijs: Passages des Panoramas uit 1800


De Amerikaan James William Thayer liet in 1799 twee torens optrekken waarin hij zijn panorama’s vertoonde die op de muren geschilderd waren. Hij liet er deze passage aan bouwen om de bezoekers uit de modder en de regen te houden. In 1834 werden de galeries Saint-Marc, des Variétés, de Feydeau en de Montmartre eraan toegevoegd. De torens zelf zijn verdwenen maar in de passages vind je wel nog winkels met munten, postzegels en oude prentbriefkaarten. In de Galerie des Variétés ligt de artiesteningang naar het Théâtre des Variétés en het Salon de thé l’Arbre à Canelle met bijbehorende patisserie, die een mooie belle-époque-gevel heeft. Voor de foto's, hier klikken.
De bovenstaande foto sluit perfect aan op de bij-tank-dag morgen. Onze Lefla heeft er zijn ogen uitgekeken! Helaas... dit betrof een privé collectie waarvan niets te koop was.
Fijn weekend allemaal!

vrijdag 18 september 2015

Parijs: Rue du Croissant


Deze straat werd genoemd naar een uithangbord dat hier in 1612 zou gehangen hebben. Op nummer 19 was er in de 17de eeuw nog een kapel te vinden waar Molière, en misschien ook La Fontaine begraven lagen. Beide zijn later naar het kerkhof Père Lachaise overgebracht. Balzac frequenteerde er regelmatig de cafés en ook Mozart verbleef er blijkbaar een tijdlang. In de verschillende panden waren hier de grote uitgeverijen gevestigd, vandaar de naam mediakwartier. Hier ook werd op 13 juli 1914 Jean Jaurès door Raoul Villain vermoord.
Jullie zien het, een straat met geschiedenis! Voor de foto's hier klikken.

donderdag 17 september 2015

Parijs: Quartier Arts et Métiers


Vanaf vandaag neem ik jullie enkele dagen mee, de Parijse winkelgalerijen in. 
We beginnen met de Passage Ponceau uit 1826 waarvan jammer genoeg niet veel oorspronkelijke decoraties bewaard bleven. Ze werd gebouwd om de Passage du Caire te verlengen maar later weer ingekort door de aanleg van de boulevard de Sébastopol. In de jaren zeventig van de vorige eeuw verdwenen het glazen dak, de mozaïekvloer en de oude puien. Nu is de passage verwaarloosd, maar er zijn plannen voor een opknapbeurt. Er zijn textielbedrijfjes en goedkope restaurants in gevestigd.

De Passage Du Caire is gebouwd op de plaats van het klooster des Filles-Dieu en bestond oorspronkelijk uit drie galeries: Saint-Denis, Sainte-Foy en du Caire. De naam is een eerbetoon aan Napoléon Bonaparte die in 1798 Egypte binnentrok. Boven de ingang op de Place du Caire zijn afbeeldingen van de Egyptische godin Hathor verwerkt. Van oudsher was dit een drukkerscentrum, later werden er etalagepoppen gemaakt, en nu nog vind je er mode- en stoffenwinkels. Ook deze passage is verwaarloosd en aan een opknapbeurt toe. 

Foto's van beide galerijen kan je hier vinden. 

woensdag 16 september 2015

...Where No Man Has Gone Before!


... laat staan een vrouw! Liefde is... samen de ruimte in gaan (zie gisteren) *wink, big smile*. En wat een paar slimme webbies heb ik toch, het zijn inderdaad houten panelen waar je je hoofd kan doorsteken aan het Musée des Arts et Métiers, waarover ik jullie hier later uitgebreid zal berichten.

dinsdag 15 september 2015

Space, the final frontier...


Ground Control to Major Tom
Ground Control to Major Tom
Take your protein pills 
and put your helmet on (...)
© David Bowie

Het is niet zo dat ik mijn Lefla, of erger nog jullie naar de maan wens, maar toch... *wink, big smile*
Even voor de duidelijkheid: dit is géén fotosoep, aan jullie om uit te vissen wat dan wel...

maandag 14 september 2015

MUIDE en VOORHAVEN



De Muide, zoals de naam doet vermoeden, de plaats waar in de vroege middeleeuwen de lokale waterlopen uitmondden in kreken die in verbinding stonden met de Noordzee, groeide in de 19de eeuw uit tot dé industriehaven van Gent, na het graven van het Kanaal van Terneuzen in 1825, en de aanleg van de Voorhavendok in 1880 voor de aanvoer en opslag van ruw katoen uit de Verenigde Staten via Engeland.
Na de teloorgang van de Gentse katoennijverheid in de jaren 1950 en de ingebruikneming vanaf 1970 van de Ringvaart die binnenscheepvaart omleidde, heeft de Voorhaven haar functie verloren en dreigde het industrieel erfgoed van een roemrijke periode verloren te gaan.
Sinds het drukke scheepvaartverkeer van zeilschepen en stoomboten verdween sloten één na één de katoenfabrieken, maar enkele vonden gelukkig na bescherming als Rijksmonument een nieuwe bestemming als bedrijvencentra.
Moeilijker lag het met de oude katoenloodsen, zowel om deze na hun bescherming te restaureren, als om ze een nieuwe bestemming te geven. De oudste loods werd als 'model' gerestaureerd, havenkranen incluis, maar kreeg nog geen bestemming. Een tweede onderging na restauratie een reconversie tot burelen en lofts, de andere wachten nog op hun redding.
De brandweerkazerne uit 1901 (gebouwd als voorwaarde van de verzekeringsmaatschappij om destijds de katoenloodsen bij een brand te redden) vond na restauratie een tweede leven als sociaal huisvestingsproject.
De historische droogdokken uit 1885 doen nog steeds dienst voor de herstelling van kleine schepen. Alles bij al zijn zij, mét de Voorhaven, een unieke omgeving waar in de toekomst het groeiend watertoerisme en ook woonboten een 'stek' kunnen vinden. Voor de foto's, hier klikken.
(tekst Guido Deseijn aka Leflamand)

Wees gerust, dit is het laatste log over deze rondvaart, morgen stappen we het bootje uit, maar wil je dan eerst het kotszakje even inleveren? *wink, big smile*. Fijne nieuwe week lieve webbies!

zondag 13 september 2015

Zondag: bij-tank-dag


Nog eentje van die gemiste of ‘onbereikbaar wegens té duur’ verzamelobjecten. Dit is van het oudste speelgoed naar model van een tank ooit gemaakt, nog in hout want metaal was duur tijdens de oorlogsjaren. Het is vervaardigd in de Lord Roberts Memorial Workshops for disabled soldiers & sailors (volgens een metalen plaatje op de onderzijde), een menslievende poging om in de oorlog verminkte soldaten aan inkomsten te helpen. Het is erg om te weten dat dit (wel uiterst) zeldzame exemplaar vandaag wordt aangeboden aan de (toch overdreven) prijs van 513 euro + 60 euro verzendingskosten! Dus weer maar eens onbereikbaar voor ‘bibi’...

zaterdag 12 september 2015

HANDELS- EN HOUTDOK


Moeilijk te geloven dat in de verwaarloosde omgeving van Gents' oudste haven (het Handelsdok gegraven in 1830 onder het Hollands Bewind van Willem I, en het Houtdok - what's in a name) vanaf 2016 een nieuw stadsdeel met alle mogelijke voorzieningen zal verrijzen met ca. 1500 woningen en véél groen. Enkele oude pakhuizen en fabrieken maakten en maken er al het onderwerp uit van reconversie tot burelen en lofts, maar een globale aanpak drong zich op.
In respect met het havenverleden zal divers nog te herwaarderen industrieel erfgoed worden aangepakt. Ook de kaaimuren van het voormalige havendok zullen, waar nog aanwezig, in hun oorspronkelijke staat worden gerestaureerd, en elders aangepast in functie van de geplande bewoning tot aanlegsteigers en ruimte voor woonboten. Het hele project zal zo een hedendaags "Hollands" karakter krijgen - geëquipeerd voor een bij ons nog relatief onbekend watertoerisme.
Vooral het oude Houtdok wordt het centrum van een exclusief huisvestingsproject met hoogstaande moderne architectuur rond in hun oorspronkelijke staat herstelde kaaimuren.
Een wedstrijd gecoördineerd door het Gents Stadsontwikkelingbedrijf leverde drie laureaten op, teams van projectontwikkelaars in samenwerking met bekende architectenbureaus, waaruit in de toekomst zal worden gekozen om deelprojecten te realiseren en zodoende voldoende diversiteit te verzekeren. Een reportage ervan kan je hier bekijken. En voor daarna: fijn weekend allemaal!
(tekst Guido Deseijn aka Leflamand)

vrijdag 11 september 2015

PORTUS GANDA EN DE PAUWVAART


De 'Portus Ganda' (of Gentse haven) is een recente naam toebedeeld aan wat sinds de vroege middeleeuwen als de samenvloeiing van Leie en Schelde wordt aanzien. Door samenvoeging van een deel van de Nederschelde en het parallelle Visserijkanaal is hier sinds ca. 1900 een havendok ontstaan voor binnenschepen, sinds de ingebruikname van de Ringvaart beperkt tot de pleziervaart. Sindsdien groeide deze omgeving uit tot een gegeerde woonzone voor jonge Gentenaars.
De talrijke aanpassingen die de oevers attractiever moeten maken, worden (niet enkel) door hen als recreatiezone zeer gewaardeerd. De geplande heropening van de in de jaren 1960 gedempte Schelde die in de Portus Ganda uitmondt, zal de oude binnenstad eindelijk opnieuw omgeven door waterlopen, wat de plezier- en toeristische scheepvaart moet stimuleren.
De historische, maar sinds binnenschepen worden omgeleid via de Ringvaart, verwaarloosde De Pauwvaart met een sluis uit 1884 (genoemd naar de 19de-eeuwse schepen voor openbare werken die dit kanaal in 1828 tussen de Portus Ganda en de Voorhaven, en verder naar het toen pas gegraven Kanaal naar Terneuzen, liet aanleggen) zal bijgevolg ook geherwaardeerd worden - zeker in het vooruitzicht van de geplande nieuwe stadswijk aan het Handelsdok. Foto's zien? Klik dan hier.
(tekst Guido Deseijn aka Leflamand) 

donderdag 10 september 2015

NIEUWE LEIE en BAUDELOOSLUIS


Slechts in 1905 is de zgn. Nieuwe Leie, een naam die deze rivier ten oosten van het stadscentrum al droeg sinds de middeleeuwen, definitief gekanaliseerd om overstromingen tegen te gaan. Daarbij zijn 2 nieuwe bruggen gebouwd: de elegante stenen Minnemeersbrug, en de ijzeren Sint-Jorisbrug - door de Gentenaars spottend 'Kemelbrug' (Kameelbrug) genoemd, niet enkel om de kenmerkende bult die scheepvaart eronder moest toelaten, maar die het verkeer erover bemoeilijkte - maar ook om de weinig geschikte ligging t.o.v. de straten die er op aansluiten ('kemel' in het Gents dialect betekent ook 'fout, mislukking'). Het waterpeil van de Leie werd vanaf 1905 geregeld door een stuw aan de Baudelookaai, waarbij in 1911 een sluis voor de scheepvaart, die toen nog dwars door de stadskern gebeurde, in werking is gesteld. Vanaf 1969, toen de Ringvaart rond Gent in dienst is genomen, is de Nieuwe Leie gesloten voor scheepvaart en raakte de (ondertussen samen met het sluiswachtershuis als monument beschermde) historische sluis in onbruik. Zij bleef enkel dienstig voor pleziervaart en toeristische rondvaarten. En zo'n rondvaart maakten we dan ook, voor de foto's ervan hier klikken.
(tekst Guido Deseijn aka Leflamand)  

woensdag 9 september 2015

Gentse Feesten 2015: Cardiff Universiy Big Band


Wie hun partituren doorbladert merkt een grote variëteit op: swing uit de jaren ’30, maar ook meer hedendaagse jazz. Alvast goed voor het Montreux Jazz-festival, Evian Jazz in Frankrijk en ons eigen Ghent Jazz Festival! De amper 21-jarige dirigent Alex Davis neemt deze zomer afscheid van z’n Cardiff-maten, de eigen saxofoon-carrière wenkt. En wat een schitterend optreden (klik) mochten we beleven tijdens de Gentse Feesten in de Sint-Michielskerk!
Met dit log zijn we aan het laatste item over de Gentse Feesten gekomen. Morgen stap ik op iets anders over, of beter gezegd, IN iets anders. Benieuwd? Kom dan weer maar piepen...

dinsdag 8 september 2015

Gentse Feesten 2015: Miek en Roel


Miek en Roel is een Vlaams zangduo bestaande uit Monique Holvoet en Roel Van Bambost. Ze werden bekend in het kleinkunstgenre met hun sociaal geëngageerde teksten en zongen klassiekers als: Bert en Bertje, Jij en Ik, Wie Wil Horen, Het Verdronken Land van Saeftinge, Koop een Geweer, De Grote Revolutie en Jan met de Pet.
Het duo debuteerde in 1965 als folkzangers. Hun muziek bestond toen net als die van hun grote voorbeelden Bob Dylan, Tom Paxton en Boudewijn de Groot vooral uit protestliederen. Eerst zongen ze in het Engels covers zoals Dylans Blowin' in the Wind (waarmee ze derde werden in "Ontdek de Ster"), maar later schakelden ze over op het Nederlands met Zwartbergblues over twee mijnwerkers die in 1966 tijdens een protestbetoging in Zwartberg werden doodgeschoten.
Op de bovenstaande foto: hun accordeonist Alex Rambaut, de andere opnames van hun optreden kan je hier zien. Want je weet het hé: oude zakken gaan naar oude zakken kijken *wink, big smile*.

maandag 7 september 2015

Gentse Feesten 2015: Metal Boys


Een Belgisch snarenfestival zonder deze oude rotten is ondenkbaar. Those Metal Boys with their Metal Toys plukken al tientallen jaren met onverminderd enthousiasme aan allerlei instrumenten: gitaar, steelgitaar, banjo, mandoline, ukelele, viool... Ze putten daarvoor uit stokoude country-blues, jugbandmuziek en Hawaiiaanse muziek, kortom een onvervalste stringband. Nu eens een blues, dan weer swing, steeds met de nodige zin voor relativering en humor. 
Jammer genoeg liet de techniek het afweten zodat onze foto's (klik) alleen wachtende muzikanten laten zien, erg verveeld met de hele situatie... Hopelijk laat de techniek in de nieuwe week het ook niet afweten en kunnen jullie die volop bespelen lieve webbies!

zondag 6 september 2015

Zondag: bij-tank-dag

Er was eens een tankje
Dat gaf stank voor dank je...
(een gemiste, niet gewonnen bieding - dus GEEN verzameling leflamand...snif)

zaterdag 5 september 2015

Gentse Feesten 2015: Cotton City Jazz Band


De COTTON CITY JAZZBAND werd in 1962 opgericht door zeven Gentse muzikanten die zich van bij de start hebben toegelegd op het spelen van de zwarte muziek uit de jaren twintig en uit de Revivalperiode.  Daarmee traden ze in de voetsporen van illustere voorbeelden als Louis Armstrong, George Lewis, Louis Nelson, de Humphrey brothers, Freddie Kohlman of Don Ewell.
In de voorbije decennia heeft het orkest er alles aan gedaan om de oorspronkelijke geest van die muzikale traditie op respectvolle manier tot bij liefhebbers in heel Europa, de Caraïben, Afrika en New Orleans te brengen. Daarbij wist de COTTON zich een stevige reputatie op te bouwen.
Zo behoorden zij tot de eerste orkesten die oudere New Orleans muzikanten naar Europa haalden voor gezamenlijke tournees en studio-opnamen.  Mede daardoor kreeg hun reeks platen uitgegeven op Alpha Records zowat de status van collectors item. Trompettist Percy Humphrey zei ooit: “Indien je deze muziek wilt spelen, moet je ze ook leven...”, een opvatting die de leden van de COTTON zonder meer onderschrijven.  Het orkest hoedt er zich dan ook voor om een muziekdoos te worden die steeds hetzelfde melodietje herhaalt.
Hoe authentiek en respectvol de beleving van de traditie ook is, toch evolueert de groep mee met de frisse wind die door het muzikale landschap van New Orleans waait. De foto's van hun optreden tijdens de Gentse Feesten kan je hier bekijken. En maak er daarna een swingend weekend van hé!

vrijdag 4 september 2015

Gentse Feesten 2015: Norbert Detaeye


Norbert Detaeye beweegt zich in de jazz- en blueswereld sinds 1965, en was van 1966 tot 1987 pianist/zanger bij de legendarische Jeggpap New-Orleans jazzband, in die dagen het huisorkest van de Honky Tonk Jazzclub in Dendermonde.
Een concert van hem is een kennismaking met de authentieke muziek die gegroeid en vergroeid is met het Zuiden van de Verenigde Staten van Amerika, met de stad New-Orleans als centrum, en de grote uitstraling ervan op pakweg honderd jaar Westerse populaire muziek.Stem en piano als sediment van de ziel, als biotoop van een grote liedcultuur... Voor onze foto's hier klikken please.

donderdag 3 september 2015

Gentse Feesten 2015: straattaferelen


Jullie zouden nu al graag foto's van ons tripje naar Parijs (klik) willen zien hé, maar ik moet ze nog allemaal verwerken en dat vergt toch wat tijd. Bovendien heb ik hier nog niet alle beelden van de Gentse Feesten (klik) getoond, dat gaan we de volgende dagen dus eerst doen. En we beginnen met enkele straatbeelden (klik) om jullie een idee te geven wat daar allemaal te beleven viel...

woensdag 2 september 2015

Olala, Paris...

Gisteren liet ik even verstek gaan op dit blog want we consumeerden een heerlijk dagje Parijs, een cadeau die ik van mijn lieve Lefla voor mijn verjaardag heb gekregen. Maar daarover later meer...
Ik haal de achterstallige bezoekjes bij jullie vandaag zeker in hoor en maak er een fijne dag van!